واپسین پرسههاش را
به زیرسیگاری خسته میدهد
پرسش
نفس بریده بر پستانک بیشیر پیراهنچاک.
ترمز
نمیکاهد از خیابان و
بستر
مسجد ادیپوسهای عینکیست.
ما
طلوع میکنیم!
کی؟
۱۳۸۸ آبان ۱۶, شنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
امّا برای آن که نان از پنداري می خورد چاره یی نیست جز اين که پاسبان نان خود باشد.
معرفی
- منصور مومنی
- روز یا شبش رو نمی دونم، تو یکی از ساعتای یه روز بهاری به دنیا اومدم و احتمالا زدم زير گریه ( من كه يادم نيست ولي قاعده ش همينه ) تا به خودم اومدم دیدم مملکت یه جور دیگه شد و کلمه های تازه ای رو زبونا قِل می خوره و یه هو یاد گرفتم که باید پیش از سوت خمپاره خیز برداشت ( مثل همه نوجوونا ) و برداشتم. وسط موشک بارون درس خوندم و شعر گفتم و خيال كردم مي تونم دنيا رو به جايي برسونم كه نه دروغ سر بلند باشه نه عشق از ترس بلرزه، اونم با دست خالي و با دل پُر. تو همون روزا دنيا رو پي يكي كه مثل هيچكي نبود پي زدم و آخرش راه به جايي رسيد كه اصلا هيچكي نبود اما خنجري جا مونده بود تو كتف روح، با اينهمه هيچ وقت به خودم نمي گم دنيا پر نامرده، حالا اگه هست هم بهتره من يكي از اونا نباشم. هنوزم دلم يه اطاق گلي مي خواد و يه خودكار آبي و چند ورق سفيد. حالا مي دونم دنيا رو به هيچ جا نمي شه رسوند ولي شايد صدا به جايي برسه. اين نوشته ها هم تو اين همهمه صداي منه شايدم صداي يكي از گلوي من. نمي دونم.
دوستان
آرشیو تقویمی
- اکتبر 2009 (4)
- نوامبر 2009 (2)
- دسامبر 2009 (3)
- ژانویه 2010 (2)
- ژوئن 2010 (1)
آرشیو موضوعی
- آثار دوستان (2)
- داستان (3)
- شعر (3)
- یادداشت (5)
۳ نظر:
عصر بی عملی خرد؟
بی عملی؟
راست می گویی ولی یک چیزی هست که آزارم می دهد!
در حواشی تکامل موضوعی داریم به نام تکامل برای همه!
در واقع این کل جمعیت است که حرکت می کند!
و یک فرد می تواند تاثیر بگذارد یا بایستد و نهایتا" نابود شود!
آنچه مهم است این هست که جمعیت تکامل یابد!
و نهایتا" هم بایستی همان باشد که استفاده می شود یا به کاری می آید!
آنچه دلگیرم می کند این است که قایق کوچکی دارم!
و این خلق بی شمار را نمی شناسم!
و توان تاثیر گذاشتن یا انجام عملی که ثمری بیافریند را در خود نمی بینم هنوز!
هنوز جستجو می کنیم و تا نادانی در برم گرفته است،همان بهتر که به هیچ عملی آلوده نشوم!
---------------------------------
در شعرهایتان جمله ای هست که بسیار دوستش دارم:
"تو
نه می گویی
نه می شنوی"
عجب اسمی گذاشتی روی این مطلب!
بعضی جمله هایت ماندگارند!
مثلا" این جملات که تابستون 78 شنیدم!
"کلیت وجود انسان در این دنیا یه بازیه!
باید یاد داشته باشی بازی کنی!
بدبخت کسایی هستند که توی این بازی،بازی بخورن!!!"
و همین عصر بی عملی خرد!
می تونه خیلی چیزها باشه و من دارم فکر می کنم که چرا اینجوریه!؟
جوابی که به ذهنم می رسه اینه که دیوونگی کمه!
یعنی اونقدری که باید باشه نیست!!!
چه شعر قشنگی مثل همیشه.
گزارش آن روز آماده ست. می تونید از وبلاگ من یا آینه بخونید
ارسال یک نظر